Η Ατζέντα 2030 και οι Στόχοι Βιώσιμης Ανάπτυξης (ΣΒΑ), οι οποίοι υιοθετήθηκαν το 2015, αποτελούν ένα παγκόσμιο σχέδιο δράσης για την ανθρωπότητα. Ωστόσο, τέσσερα χρόνια μετά την υιοθέτησή τους, πολλές χώρες φαίνεται ότι δεν βρίσκονται σε καλή πορεία ως προς την υλοποίηση των ΣΒΑ με ορίζοντα το έτος 2030. Ορισμένες μάλιστα απομακρύνονται ακόμη περισσότερο από στόχους που αφορούν κυρίως την κοινωνική ένταξη και την περιβαλλοντική βιωσιμότητα.
Η υλοποίηση των ΣΒΑ απαιτεί βιώσιμες μακροπρόθεσμες επενδύσεις και συνοχή πολιτικών. Οι αναγκαίοι μετασχηματισμοί για την υλοποίησή τους απαιτούν επίσης υψηλότερα επίπεδα δημόσιων και ιδιωτικών επενδύσεων, συμπεριλαμβανομένων του ανθρώπινου κεφαλαίου (υγεία και εκπαίδευση), της κοινωνικής προστασίας, των καθαρών υποδομών και της βιομηχανίας, της αστικής διαχείρισης και της περιβαλλοντικής προστασίας. Απαιτείται επίσης μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στις επενδύσεις και κυρίως συνοχή των πολιτικών και των πλαισίων διακυβέρνησης προκειμένου να εξασφαλισθεί η υλοποίηση των μακροπρόθεσμων στόχων.
Οι κυβερνήσεις οφείλουν να αναπτύξουν εφαρμόσιμες στρατηγικές και να αξιοποιήσουν όλα τα διαθέσιμα εργαλεία διακυβέρνησης για να επιτύχουν τους μετασχηματιστικούς στόχους της Ατζέντας 2030. Τα στοιχεία δείχνουν ότι γίνονται ορισμένα σημαντικά βήματα προς την επίτευξη αυτών των αλλαγών, κυρίως μέσω της μετατροπής των ΣΒΑ σε ποσοτικούς και χρονικά καθορισμένους εθνικούς στόχους, του σχεδιασμού μακροπρόθεσμων στρατηγικών και της εναρμόνισης των πλαισίων πολιτικής και των μηχανισμών διακυβέρνησης με αυτές τις στρατηγικές.
Το παρόν έγγραφο προβληματισμού εξετάζει το πώς οι πρακτικές και οι διαδικασίες του στρατηγικού σχεδιασμού και της δημόσιας διαχείρισης μπορούν να αξιοποιηθούν καλύτερα για την επίτευξη μακροπρόθεσμων διαδικασιών προς την υλοποίηση των ΣΒΑ.
Η πρώτη ενότητα, προερχόμενη κυρίως από την εργασία του Δικτύου Λύσεων για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη των Ηνωμένων Εθνών (SDSN), προτείνει τρόπους σχεδιασμού και υλοποίησης των αναγκαίων, για την υλοποίηση των ΣΒΑ, μετασχηματισμών. Τα βασικά στοιχεία αφορούν: (α) τον καθορισμό ποσοτικοποιημένων και χρονικά καθορισμένων στόχων, (β) το σχεδιασμό μακροπρόθεσμων διαδικασιών και ενδιάμεσων στρατηγικών σε συνεργασία με τους βασικούς ενδιαφερόμενους φορείς και (γ) την ενίσχυση των μηχανισμών παρακολούθησης.
Η δεύτερη ενότητα, προερχόμενη κυρίως από την εργασία της Διεύθυνσης Δημόσιας Διακυβέρνησης του ΟΟΣΑ, αναλύει το πώς οι πρακτικές και οι διαδικασίες δημόσιας διαχείρισης, μπορούν να αξιοποιηθούν για να στηρίξουν τις στρατηγικές στο πλαίσιο των ΣΒΑ. Αυτές αφορούν: (α) την εξασφάλιση μιας προσέγγισης του συνόλου της κυβέρνησης (whole-of-government) και του συνόλου της κοινωνίας (whole-of-society) για τους ΣΒΑ, (β) την προώθηση μακροπρόθεσμης και βιώσιμης αντίληψης και δράσης πέρα από τους εκλογικούς κύκλους και (γ) την αξιοποίηση εργαλείων διακυβέρνησης όπως ο προϋπολογισμός και οι δημόσιες συμβάσεις για την αποτελεσματική εφαρμογή των ΣΒΑ.
Πληροφορίες: http://unsdsn.org/wp-content/uploads/2019/07/OECD_SDSN-Working-Paper_2019_Final.pdf