Η Σύσταση του ΟΟΣΑ για την Περιβαλλοντική Αξιολόγηση Έργων Αναπτυξιακής Βοήθειας είναι ένας επίσημος οδηγός που υιοθετήθηκε από το Συμβούλιο του ΟΟΣΑ (αρχικά το 1985 και αναθεωρήθηκε το 2020) για να ενθαρρύνει τις χώρες που παρέχουν αναπτυξιακή βοήθεια (Υποστηρικτές) να λαμβάνουν υπόψη συστηματικά τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις κατά τον σχεδιασμό και την υλοποίηση έργων και προγραμμάτων αναπτυξιακής βοήθειας.
Βασικά Σημεία:
1. Σκοπός:
Να διασφαλιστεί ότι τα έργα αναπτυξιακής βοήθειας δεν προκαλούν σημαντική βλάβη στο περιβάλλον ή την κοινωνία και ότι οι περιβαλλοντικοί παράγοντες ενσωματώνονται στη λήψη αποφάσεων από τα πρώτα στάδια.
2. Πεδίο Εφαρμογής:
Αφορά έργα και προγράμματα που ενδέχεται να έχουν σημαντικές περιβαλλοντικές ή κοινωνικές επιπτώσεις, ειδικά εκείνα που βρίσκονται σε ευαίσθητες περιοχές ή περιλαμβάνουν ενδεχομένως επικίνδυνες ουσίες.
3. Απαιτήσεις για τους Υποστηρικτές:
- Διεξαγωγή έγκαιρης και εις βάθος περιβαλλοντικής αξιολόγησης για έργα υψηλού κινδύνου.
- Λήψη υπόψη συγκεκριμένων τύπων έργων που αναφέρονται στην καθοδήγηση του ΟΟΣΑ.
- Προώθηση βέλτιστων πρακτικών στην πρόληψη, προστασία και ασφαλείς βιομηχανικές διαδικασίες.
- Ανάπτυξη και τυποποίηση εσωτερικών διαδικασιών περιβαλλοντικής αξιολόγησης.
- Ανάθεση ευθυνών και παροχή επαρκών ανθρώπινων και οικονομικών πόρων για την αξιολόγηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων.
- Υποστήριξη των αναπτυσσόμενων χωρών στην ενίσχυση των δυνατοτήτων τους για περιβαλλοντική αξιολόγηση.
- Παροχή εργαλείων όπως η Περιβαλλοντική Λίστα Ελέγχου στους υπευθύνους λήψης αποφάσεων και ενθάρρυνση της χρήσης της.
4. Διάδοση και Παρακολούθηση:
- Ενθάρρυνση διάδοσης της σύστασης σε διεθνείς οργανισμούς και άλλους δωρητές.
- Οι επιτροπές του ΟΟΣΑ είναι υπεύθυνες για την παρακολούθηση της εφαρμογής, την παροχή καθοδήγησης και την αναφορά προόδου.
5. Στόχος:
Να ενσωματωθούν οι περιβαλλοντικές παράμετροι στην αναπτυξιακή βοήθεια, να προληφθούν ή να μετριαστούν οι αρνητικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις και να προωθηθεί η βιώσιμη ανάπτυξη.
Η Σύσταση περιλαμβάνει διάταξη σύμφωνα με την οποία η Επιτροπή Ανάπτυξης και Συνεργασίας (DAC) και η Επιτροπή Περιβαλλοντικής Πολιτικής (EPOC) παρακολουθούν την εφαρμογή της και υποβάλλουν σχετική έκθεση στο Συμβούλιο το αργότερο πέντε χρόνια μετά την υιοθέτησή της και τουλάχιστον κάθε δέκα χρόνια στη συνέχεια.